سمعک آنالوگ
در حال حاضر رایج ترین سمعک، سمعک آنالوگ است با این که در بسیاری از کشورهای دنیا دیگر تولید نمی‌شود. وظیفه اصلی این گونه از سمعک‌ها تبدیل امواج صوتی به امواج الکترونیکی تقویت شده می باشد. به صورت ساده می توان گفت که نمونه های آنالوگ صدا های مختلف را دریافت کرده و آنها را بلند تر می کنند، دقیقاً مانند نقش یک آمپلی‌فایر. برخی از آنها را می توان برنامه ریزی و شخصی سازی کرد اما اساس کار دچار تغییری نمی شود.
مزایای سمعک های آنالوگ :
- هزینه این سمعک ها نسبت به دیگر سمعک ها پایین تر است.
- طول عمر باتری در سمعک های آنالوگ بیشتر است.
- اجزای سمعک ساده تر و تعمیرات آن نیز ساده تر و کم هزینه تر است.
- در بعضی از شرایط قدرت و صدای سمعک های آنالوگ بالاتر است.
- معمولا کسانی که سالیان طولانی از سمعک آنالوگ استفاده کرده اند، همچنان این نوع از سمعک را ترجیح می دهند.
با وجود مزیت های مختصر، سمعک های آنالوگ معایب بسیار بزرگی دارند:
معایب سمعک های آنالوگ :
- ظاهر بزرگ
- عدم تنظیم سمعک متناسب با کم شنوایی
- افزایش و تقویت تمامی صداها حتی سروصداهای مزاحم
- عدم کنترل خروجی سمعک و آسیب به شنوایی فرد توسط ترومای صوتی
چرا سمعک آنالوگ دیگر تولید نمی‌شود ؟
با پیشرفت تکنولوژی و بهبود تجهیزات پزشکی، سمعک‌ها نیز دچار تغییر شده‌اند. سمکهای جدید به دلیل این که صداهای محیطی را از هم تمییز می‌دهند، مسلماً ورودی بهتری را در اختیار بیماران قرار می‌دهند. همین موضوع باعث می‌شود صدایی که شما می‌شنوید، بهتر، واضح‌تر و بدون نویز باشد. البته مسلماً بخش دیگر هم مربوط به پول می‌شود. تولید سمعک‌های دیجیتال نسبت به سمعک‌های آنالوگ هزینه تولید بسیار بیشتری دارد. البته همان طور که اشاره شد، کشورهای جهان سوم و در حال توسعه هنوز از آنالوگ استفاده می‌کنند.
برای این که بهتر بتوانید تفاوت سمعک‌های جدید را با نمونه‌های آنالوگ متوجه شوید، بهتر است به فرق میان صفحه‌های وینیل یا همان گرامافون و سی دی فکر کنید. متأسفانه نمونه‌های آنالوگ نمی‌توانند میان صداهای گفتاری و بقیه صداها تمییز قائل بشوند و به همین دلیل است که درست مانند صفحه‌های گرامافون، نویز دارند. البته بسیاری از کاربران ترجیح می‌دهند که از سمعک‌های دیجیتال استفاده نکنند چرا که باور دارند صدای دریافتی بسیار مصنوعی است. این موضوع شاید در ابتدا کمی آزار دهنده باشد اما به مرور زمان به آن عادت خواهید کرد.
تفاوت سمعک های آنالوگ و دیجیتال
قبل از توسعه فن آوری های صوتی دیجیتال، سمعک های آنالوگ تنها شکل سمعک موجود بود. امروزه افرادی که دارای شنوایی هستند گزینه های بیشتری دارند. هر دو سمعک های آنالوگ و دیجیتال امروزه استفاده می شوند، هرچند آنالوگ کمی کمتر رایج است و سمعک های دیجیتال به یک انتخاب محبوب تر تبدیل می شوند. سمعک های آنالوگ و دیجیتال هر دو دارای اجزای مشابه هستند.
هر دو نوع صدا را با استفاده از میکروفون انتخاب می کنند و از مدار برای تقویت صدا استفاده می کنند. آنها هر دو باتری را اجرا می کنند و از یک گیرنده برای ارسال صدا به گوش استفاده می کنند. تفاوت بین سمعک های آنالوگ و دیجیتال نوع تکنولوژی است که برای تقویت صداها مورد استفاده قرار می گیرد. سمعک آنالوگ امواج صوتی مستمر را بلندتر می کند. این سمعک ها اساسا تمام صداها (مانند گفتار و نویز) را به یک شیوه تقویت می کنند.
برخی از سمعک های آنالوگ قابل برنامه ریزی هستند. آنها دارای یک میکروچیپ هستند که کمک می کند تا بتوانید تنظیمات را برای محیط های مختلف گوش دادن مانند مکان های آرام مانند کتابخانه یا مکان های پر سر و صدا مانند رستوران و یا یک منطقه بزرگ مانند میدان فوتبال، برنامه ریزی کنید. سمعک قابل برنامه ریزی آنالوگ می تواند برنامه های متعددی برای محیط های مختلف ذخیره کند. با تغییر محیط گوش دادن، تنظیمات سمعک ممکن است با فشار دادن یک دکمه روی سمعک تغییر کند. سمعک آنالوگ کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.